Bauman, Yasa Koyucular İle Yorumcular’da, modernite ve postmodernite kavramlarını, “entellektüel rol“ün yerine getirildiği birbirinden tamamiyle farklı iki bağlama ve bunlara yanıt olarak gelişen stratejilere işaret vermek üzere kullanıyor. Bu karşıtlıktan yararlanarak Batı Avrupa tarihinin (ya da Batı Avrupa’nın egemen olduğu tarihin) son üç yüzyılını entellektüel praksis açısından kuramlaştırıyor. Yazara göre, entellektüel çalışmaya ilişkin tipik modern stratejiyi en iyi sergileyen şeylerden biri “yasa koyucu“ eğretilemesidir. “Bu rol, görüş ayrılıklarını hükme bağlayan yetkeli ifadeler kullanmayı ve bir kez seçildiklerinde doğru ve bağlayıcı hale gelen görüşleri seçmeyi içerir. Bu durumda hüküm verme otoritesi, enetellektüellerin toplumun entellektüel olmayan kesimine oranla daha kolay eriştikleri üstün (nesnel) bilgi tarafından meşrulaştırılır. “Bu konudaki tipik postmodern stratejiyi ise “yorumcu“ eğretilemesi gösterir. Yani, “bir topluluğa özgü gelenek içinde dile getirilmiş ifadeleri, bir başka geleneğe dayanan bilgi sistemince anlaşılabilecek şekle çevirmeyi içerir. En iyi toplumsal düzeni seçmeye yönelmek yerine bu strateji, özerk (bağımsız) katılımcılar arasında iletişimi kolaylaştırmak amacını taşır iletim süreci içinde anlamın çarpıtılmasını önlemeye çalışır.“
(Arka Kapak)

Diğer Kredi Kartları : 22,00 Peşin(Tek Çekim)