“Edebiyat neye yarar? Sade ve Masoch’un adları, en azından iki temel sapkınlığı adlandırmak konusunda yararlılık gösterdiler.“ Mazohizme ismen kaynaklık eden Ludvig von Sacher-Masoch üzerine hazırladığı sunuş niteliğinde metniyle her iki sapkınlık hakkındaki genel yargıyı ters yüz eden Gilles Deleuze, psikanalizin kestirimci tutumunu ihbar ederken, kendi düşünce çizgisini bu iki ’lanetli’ yazarın kurduğu farklı edebi dünyaların içinden kaçırarak geçiriyor.
“Bize mazohizmde asıl döven kişinin baba olduğu söylendiğinde, şunu da sormalıyız: Öncelikle dövülen kimdir? Baba nerede gizlenmiştir? Öncelikle dövülende gizli değil midir? Mazohist suçluluk duyar, kendini dövdürür ve cezasını çeker ama hangi suçtan dolayı ve ne için? Onda minyatür hale getirilen, dövülen, alay edilen ve aşağılanan tam olarak baba imgesi değil midir? Cezasını çektiği şey, babayla olan benzerliği, babaya benzemesi değil midir? Mazohizmin formülü aşağılanan baba değil midir? Bu yüzden baba dövenden çok dövülen olacaktır...“
Kitapta, orijinalinde olduğu gibi, Deleuze’ün metnini Sacher-Masoch’un en ünlü romanı ’Kürklü Venüs’ ve birkaç ek metin izliyor.
(Tanıtım Yazısından)

Diğer Kredi Kartları : 20,00 Peşin(Tek Çekim)