Bu kitaptaki makaleler Osmanlı&rsquodan Cumhuriyet&rsquoe geçerken medeniyet kavramının içeriğinin civilisation&rsquoa ait anlamlarla yüklenmesini eleştirmeye yöneliktir. Kaleme aldığımız makalelerde "medeniyet&rdquoi kendi kültür ve inanç evrenimiz içinden yeniden anlamlandırabilme çabası ile hareket ettik. Bu kitapta Türkiye&rsquode "medeniyet&rdquo kavramı etrafında düşünce veren çok değerli yazarların fikirlerini tahlil etmeye çalıştık. Batı ve Doğu&rsquoda Müslüman olmayan toplum havzalarında ortaya çıkmış teknik biçimlenmeleri ve iktisadî - politik organizasyonları "uygarlık&rdquo kavramı ile karşıladık. Müslüman toplumların uygarlığa dönüştükçe "medeniyet&rdquo olgusundan kopuşuna işaret ettik. İslâm Medeniyeti&rsquonin doğuşu ancak ahkâmı yaşayan bir İslâm toplumunun ortaya çıkışı ile mümkün olacaktır. Medeniyet İslâm dininin ilkeleri ile yaşamayı seçmiş bir toplumun varlığı ile zuhur edecektir. Bu toplum kendi kültür ve tekniğini üretir ve bunu adalet / imar / iktisadî tesanüd haline getirdiğinde yeryüzünde ahlâk nizamı doğar. Bu manada medeniyetin sürekliliğinden bahsedilemez. Medeniyet, teknik-ilim değil Müslüman halkların iktisadî, içtimaî  dindarlığıdır. Teknikler, eşyalar, yol, köprü, vb. bilimsel gelişmeler, vs. konular ise kültürdür. Her din kendi oluşturduğu toplumun rasyonel düşüncesine göre kültür üretir. Asıl çatışma "uygarlıklar ile medeniyet&rdquo arasındadır. Medeniyet biz Müslümanların toplumsal dindarlığımızda tezahür etmektedir. Ev-mahalle-cami-bedesten-vakıf-şehir kuran fıkıh ve hukukun inşa ettiği adil nizamdır. Medeniyet, toplumu cemaatten (aileden) başlatır ve her halkada daha geniş bir cemaatle yapısallaşır. Uygarlıklar ise ya birey modelleridir ya da klan/aşiret sistemleridir. İslâm, hane temelli yapısıyla bu ikisinden de berîdir.  Müslüman toplumsallığın yeniden inşası gerçekleşmedikçe bir "medeniyet" kurulamayacağı düşüncesi bu kitabın hareket noktasıdır.