Aile en eski sosyal kurumlardan biridir. En dar anlamı ile karı-kocadan meydana gelen, en geniş anlamıyla da evlilik ve kan bağı ilişkileri ile birbirine bağlı bulunan kişileri kapsayan aile, devletin temel nüvesini teşkil eder. Aile ne kadar sağlım yapıya ve düzenleyici kurallara bağlanırsa, devletin yapısı da o nisbette güçlü ve varlığı sürekli olur.
Bütün hukuk sistemleri bu gerçeği gözönünde bulundurarak aile müessesesine önemle eğilmiş, devletler temel yasalarında bu hususu düzenleyen hükümlere yer vermişlerdir. İslam Hukuku da aileye büyük önem vermiş ve aile fertleri arasındaki ilişkileri düzenleyen birçok kaideyi ana kaynakları ile belirlemiştir.
İnsan hayatının devam edebilmesi için gerekli olan iaşe, giyim, mesken giderleriyle bunlara bağlı yan ihtiyaçların ifadelendirilmiş şekli olan nafaka, eşler arasındaki birliğin devamında ve aile topluluğunun huzur ve mutluluğunda, dolayısı ile toplum hayatında küçümsenemeyeck derecede önemli bir müessesedir.
Nitekim &ldquonafaka&ldquonın hemen bütün hukuk sistemlerinde önemli bir konu olarak hukukçuları meşgul ettiği bilinmektedir. Aynı konunun İslam hukukçularınca da derinlemesine ele alındığı ve fıkıh eserlerinin konu etrafında cereyan eden önemli ilmi münakaşalara zemin teşkil ettiği, bu literatüre eğilme fırsatını bulanlarca müşahede edilmektedir.
(Arka Kapak)