"Nuri", kendisine hazırlanan oyundan, hakkında konuşulanlardan habersiz çalışıyordu. Boğulacak gibiydi: "Solcu, solcu, solcu... Sonra!... Burada bana iş yok. Güvenilecek adamlar değil." "Ben de solcuyum." derken Kenan'ın suratında köpeksi, sinsi bir şeyler görür gibi olmuştu. Duymuştu, gazetelerde okumuştu, yakın arkadaşlarının başına gelmişti, Grevden arta kalmıştı. Senden yana gözüken, sonra da gidip aleyhinde raporlar düzenleyenler görmüştü. Üzücü, kötü... Düşmanları birinin adını solcuya ya da komüniste çıkarıyorlar, iftiralar atıyorlar, adam kendini kurtarıncaya kadar çekmediği çile kalmıyordu. Kenan'la konuştuktan sonra bu basımevinde birileriyle aralarında kötü bir şeylerin geçeceğini ön sezisi söylüyordu. İleri geri konuşmaya başlamıştı Cemal."
(Kitabın İçinden)
"Grevden Sonra"yı gözlerim yaşararak bir daha okumuş oldum. Arı, duru bir Türkçeyle anlatılanların gözyaşartıcı bir gerçeklik taşıdığını sizler de göreceksiniz. Çünkü romanın karakterleri terle yoğurulmuş emek insanları. Balzac "Sönmüş Hayaller"inde Paris'in yayın - basım dünyasını nasıl anlatıyorsa bize de Hakkı Özkan'ın kaleminden yayın-basınımızın başkenti İstanbul'un Cağaloğlu'su anlatılıyor. Türkiye basım emekçilerinin dünyasının ekmek kavgası olan Grevden Sonra'yı Hakkı Özkan'dan başkası yazamazdı elbet. Bu roman, emek insanlarımızı anlatan klasikler içinde en önlerde yer alacak ağırlıktadır kuşkusuz.

Anısına saygıyla (A. Doğan)
(Arka Kapak)

Diğer Kredi Kartları : 18,00 Peşin(Tek Çekim)