Bir yazarın biyografisi, bir huzursuzluğun romanı...
Şair, yazar, gazeteci Sefa Kaplan (1956), lise son sınıfta okurken Huzur&rsquou &ldquobirdenbire&ldquo ellerinde bulmasıyla başlayan, &ldquoAhmet Hamdi Tanpınar&rsquoın hocalık yaptığı kürsüde asistan olabilmek amacıyla&ldquo İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi&rsquone girmesiyle devam eden ve bugüne kadar şiddetini ve yoğunluğunu artırarak bir ömürdür süren Ahmet Hamdi Tanpınar hayranlığını, dikkatini, ilgisini şimdilik bu kitapla noktalıyor.
Şurası bir hakikat ki, Geç Kalan Adam bir Tanpınar biyografisi. Ama, &ldquoHayatı-Sanatı-Eserleri&ldquo kalıbını izleyen bildik yazar biyografilerinin bir hayli dışında ve üstünde. Tanpınar&rsquola Kaplan&rsquoın mektuplaşmalarını da içeren, alışılmışın dışındaki romanvari yapısı, elimizdeki metnin biyografi olmaktan çıkıp neredeyse bir otobiyografiye dönüşmesini sağlıyor. Biyografi yazarı olarak Kaplan&rsquoın, Tanpınar&rsquoı Tanpınar yapan efsanevi üsluba müthiş hâkimiyetini de her sayfada apaçık görmemiz mümkün. Böylece, 20. yüzyılın (neden söylememeli: gelecek yüzyılların da!) Türkçesinin bu büyük ve özel yazarının bütün hayatında &ldquoferdî saadet&ldquo ile &ldquofikrî saadet&ldquo arasındaki huzursuz gidiş-gelişlerini, sadece o kadar istediği halde ancak 52 yaşında gidebildiği Paris&rsquoe değil her yere ve her şeye geç kalışlarını, bir Tanpınar romanı içinde yol alırmışçasına ve herhalde onun da seveceği bir film seyreder gibi takip ediyoruz.
(Tanıtım Bülteninden)