Bir çağ dönümü öncesini irdeleyen son denemeleriyle Mehmet Serdar acaba kendi alanına estetik bir müdahale mi amaçlıyor? Kuşkusuz yukarıdaki türden bir soruya hem evet hem hayır demek olası... Evet, çünkü &ldquodeneme&ldquoyi daha belirgin yaklaşımların ve daha somut tanımların içine çekmeye çalışıyor.Onun &ldquoesnek, açık uçlu yapısı&ldquo üstünde duruyor.?
Öte yandan denemenin &ldquokorkusuzluğu&ldquonu ilan eden Serdar, aynı zamanda &ldquokendi&ldquosini tanımakta niçin ve nasıl yazdığını anlatmakta: sürekli dış dünyayı gözlemleyen, onu araştıran, sorgulayan, tartışan ve tartıştıklarıyla paylaşan kendisine -yazmadan ve sonra- o malzemeyle bir &ldquodünya kuran&ldquo kişisel özelliğini de hesaba katarak birinci tekil kişi ağzından konuşan bir denemeci!
Onun yazdıklarında denemenin içtenliğinin etkilediği bir yazar/ okur birlikteliği görülüyor. Yazar, bir anlamda okuruna da yazdıklarında yer ayırıyor. Okurunu asla sessiz, yansız, ilgisiz bırakmıyor! Dahası, okur bunu istese bile!... Artık okur istese de istemese de kendisini Mehmet Serdar&rsquoın denemelerinin &ldquoestetik müdahale&ldquo neşteri altında buluyor. Yazarın inandığı gibi &ldquodeneme&ldquo yazarına umar dağıtan gizemli bir ilaç olabilir mi?..
(Tanıtım Yazısından)