Bireycilik“, modern toplum anlayışının ürünüdür. Modernitenin unsurları, “soyutlanma“, “gelecek yönelimlilik“, “akılcılaşma“, “özgürleşme“, “dünyevîleşme“ ve “bireycileşme“dir. Bu unsurların hepsi birbirleriyle bağlantılıdır.
Geleneksel toplum anlayışından modern topluma dönüşümü ifade eden “modernleşme“, insan anlayışında da değişimlere sebebiyet vermiştir. Topluluk hayatında grubun bir üyesi olan “kişi“, modern toplumda kendi başına ayakta duran “birey“ haline gelmiştir. Bu toplumsal değişim, “din“ konusunda da kendisini gösterir. Bu bağlamda karşımıza çıkan dinsel bireycilik, “tercih“, “bilinç“, “mahremiyet“, “eşitlik“, “özgürlük“ ve “özerklik“ gibi anahtar kavramların öne çıktığı bir toplumsal fenomen olup bireyin Tanrı’yla ilişkisinin bireyin kendisi tarafından belirlendiğini, bireyin dinî konularda özgürce düşünme ve tartışma hakkının bulunduğunu, bireyin dilediği dine ya da dinî topluluğa girebileceğini, inançlı bireyin aracılara ihtiyacı olmadığını, Tanrısıyla kendi bildiği yolda ve kendi çabalarıyla kendisinin ilişki kurma hak ve görevini savunan görüştür. Bu düşünceye göre dinsel bireyci, “Tanrı’nın huzurunda tek başına“ durur. Onun dinsel eylemlerinde herhangi bir cemaatin, mezhebin ya da dinsel otoritenin bağlayıcılığı yoktur. O, dinsel geleneğin söylemini alır ama kendi bireysel bilinç durumuna göre tercihlerde bulunur.
Bu çalışmada, modern toplum anlayışının ayrılmaz bir parçası kabul edilen “bireycilik“ fenomeninin türevlerinden “dinsel bireycilik“in sosyolojik kökeni araştırılmış ve günümüz din sosyolojisi literatürü içerisinde bu kavramın çağrıştırdığı anlamlar taranmıştır. Böylece çalışmamız, modern toplumlarda gözlenen “dinsel bireycilik“ fenomenini din sosyolojisi analiz düzeyinde tanımak amacıyla gerçekleştirilmiştir.
(Tanıtım Bülteninden)

Diğer Kredi Kartları : 15,00 Peşin(Tek Çekim)