Bağlama Telli ve mızraplı bir Türk halk müziği çalgısı. Bağlama ailesi, Türk halk müziğinde bağlama divan sazı, onikitelli, tanbura, çöğür, cura, bozuk adlı telli ve mızraplı çalgılann oluşturduğu çalgı grubu.
Bağlama karadut, kestane gibi sert ağaçlardan oyularak yapılan, yarım armut biçiminde gövde* ya da tekne* ile ıhlamur, ardıç gibi zamanla biçim değiştirmeyen hafif ağaçlardan yapılan sap’tan oluşur. Gövde, köknar, ladin gibi ağaçların düzgün elyaflı parçalarından yapılan göğüs* denen ses tablasıyla kapanır. Burguluk sapla aynı parçadan yapılmakla birlikte genellikle 15-20 derece geriye yatıktır. Kiraz ağacından yapılan mızrabına tezene* denir. Toplam uzunluğu (30 cm gövde, 40 cm sap olmak üzere) 70 cm’dir. Ses alanı iki oktav kadardır. Sapa bağlı perdeler, Türk müziğinin ses sistemini yansıtır. Üç çift tel takılır. Alt ve üst teller çelik, orta teller pirinçtir. Akordu, çalınacak parçanın ayağına bağlı olarak değişmekle birlikte genellikle alttan üste doğru la-re-mi biçimindedir. Birçok araştırmacıya göre bağlamanın atası, kopuz*’dur.
“Meydan Larousse“
(Arka Kapak)

Diğer Kredi Kartları : 12,50 Peşin(Tek Çekim)